Ons lijf moddert soms maar wat aan. Begrijp me niet verkeerd, beste lezer, het is een prachtig instrument. Het kan dansen, eten, klaarkomen, lachen en wedstrijden winnen, wat allemaal geweldige verwezelijkingen zijn. Maar soms verraadt het ons, net wanneer we er alle vertrouwen aan gegeven hebben op onze rijpe leeftijd. En wanneer dat gebeurt, mag onze ziel het uitleggen aan onze omgeving.

Het overkomt iedereen, maar wanneer we alle controle over ons vervoersmiddel verliezen, is de schaamte toch nabij. Het hoeft zelfs geen grote storing te zijn. De duivel zit hem in de details, zoals bij:

1. Verslikken

Niets werkt meer ontwapenend dan jezelf verslikken met een publiek. Je dacht dat je huig wel begreep wat naar je slokdarm dan wel luchtpijp moest, maar je was mis. Eén druppel of kruimel is genoeg om je paarsaanlopend te doen kokhalzen, terwijl iedereen je een glas water aanreikt. Er valt dan niets anders op dan je leven te zien voorbij flitsen en hoesten tot het eruit is, tot je de eetlust van je omgeving finaal om zeep hebt geholpen. “Sorry,” zeg je dan met overslaande stem. Je tafelgenoten drukken je op het hart dat het in orde is, maar diep vanbinnen zullen ze dit moment met schadenfreude koesteren.

2. Slappe lach

De slappe lach op zich is heerlijk. Niet meer weten waarom je lacht, heeft iets aanstekelijks, hypnotiserends en gelukmakends. Het is de reactie van anderen die de ervaring volledig verpest en reduceert tot iets verwerpelijks. “Blijf er niet in hé,” raden ze je aan. “Niet vergeten ademen, Hanne,” wat een ongelooflijke afknapper is. Als je beseft wat er gebeurt, is het moeilijk om je nog te verliezen in het moment, wat net het leuke was.

3. Struikelen

Na al dat vallen tijdens de kindertijd, zouden volwassen mensen een uitstekende oog-voetcoördinatie moeten hebben. In werkelijkheid struikelen we elke week minstens drie keer (ik ben geen expert in statistiek) en elke keer is even hartbrekend. Struikelen op zich doet geen pijn, maar onze reactie erna toont veel over onze persoonlijkheid. Sommigen vloeken, sommigen kijken beschaamd rond, sommigen stappen gewoon door. Sommigen zoals ik krijgen de slappe lach. Wat alweer dubbel zo erg is.

4. Ronduit op je bek gaan

Struikelen is echter niets vergeleken met wat je ziel doormaakt wanneer je lijf stomweg valt in volle zicht van coole mensen. Als je valt heb je opnieuw een aantal keuzes: vlug rechtstaan en doorstappen, gaan rechtzitten en lachend rondkijken om jezelf te relativeren of – en deze raad ik aan – blijven liggen. Die laatste maakt het ernstiger dan het is zonder dat bijstaanders het doorhebben. Ze zullen je bezorgd helpen, in plaats van je na te wijzen en uit te lachen.

5. Je van richting vergissen

Je lijf weet goed genoeg welke richting het uit moet. Dan kom je een kennis of vriend tegen met wie je aan de praat raakt. Afhankelijk van die persoon geniet je van dit gesprek, waarna je na enkele verplichtingen (“Ik bel je nog!” of “We zullen binnenkort nog eens afspreken!”) verder op pad gaat. Tot je beseft dat je de foute kant opgaat. Teruglopen in de richting van je ontmoeting? Vergeet het, die persoon is nog te nabij. Dan maar een omweg met verwensingen aan eigen adres.

6. De foute tekst meezingen

Als je een normale mens bent, hou je van muziek. En hoe ergerlijk het ook moge zijn voor je medemens, meezingen hoort daar absoluut bij. Daar hoef je zelfs niet beschonken voor te zijn. Niets spreekt die liefde voor muziek echter meer tegen, dan de foute tekst uitroepen. Zo lijkt het alsof je niet weet wat je doet. Er valt moeilijk te herstellen van een tekstblunder, buiten grappend mompelen dat de zanger fout zat. Dan nog val je door de mand.

7. Een onbeantwoorde high five

Trachten te highfiven is een ongelooflijk risico, ik hoop dat iedereen dit beseft. 1 kans op 2 (nogmaals, ik heb zelfs geen statistiek gevolgd op school) blijft hij onbeantwoord. Je steekt je hand uit en wacht op bevestiging van je grootsheid – die er niet komt, bedoeld of onbedoeld. Je arm krimpt ineen en je hoopt dat niemand het gezien heeft. Dat is meestal wel zo, waarna je schaapachtig lacht bij oogcontact. Soms krijg je dan weer een high five maar wordt deze onverwacht gevolgd door een fist bump. Als je deze mist is het hek helemaal van de dam.

Laat ons allemaal begrip opbrengen voor elkaar. Laat ons deze euvels samen doorstaan. Of nee. Laat ons ons een kriek lachen, zolang wij de flater niet slaan.

flater, genant, sociaal, taboe