Ik herinner me de eerste keer dat ik in levende lijve duizenden hondsgeile en hysterische leden van het vrouwelijk geslacht bij mekaar zag. Dat was in 1997. Ondanks mijn voorkeur voor echte bands als Garbage, Radiohead en Nirvana had ik me laten overtuigen om een optreden van de Backstreet Boys bij te wonen. Reeds toen was ik te goed voor deze wereld. De vijf mannen bestormden het podium, terwijl meerdere meisjes hetzelfde deden met mijn schoenen en goed humeur. Er werd geschreeuwd, gewanhoopt, gespuwd en gevochten om de aandacht van deze prachtkerels, die hun publiek beloonden met een presentatie over hun American way of life: propere rapmuziek, basketbal, stars en stripes, meerstemmig gezang en ontblote, glanzende basten. Erotiek voor beginners.

Een geestelijk gezonde volwassen vrouw heeft geen enkel excuus om nog naar een boyband te gaan kijken, dus opteert ze voor erotiek voor gevorderden: de Chippendales. En ik stond erbij en keek ernaar.

Naar hoe de geschiedenis zich herhaalde. We werden alweer om de oren geslagen met torenhoge Amerikaanse cliché’s waarbij geen jongensdroom werd geschuwd. Brandweermannen, agenten, soldaten en gitaristen zonder versterkers bleken onder hun makkelijk scheurbaar uniform allemaal dezelfde ingeoliede bundels huid, spieren en kont te zijn. Oordopjes waren welkom geweest, want als een man zijn buikspieren laat zien, moeten vrouwen blijkbaar collectief van “wooooooo!” gaan.

En van “ik had mijn waardigheid toch niet nodig!”

Maar ze waren meer dan bundels. Ze konden ook zingen, dansen en kermispraatjes maken als de besten. Of de tweede besten, anders stonden ze hier niet. We gunden hen toch een applaus want als een halfnaakte man zijn overige talenten laat zien, moeten vrouwen blijkbaar collectief van “waaaaaauw!” gaan. Ook al hadden we daar eigenlijk niet voor betaald.

Het bleek toch maar voorspel. Na de pauze namen deze mannen alle levende en niet levende objecten onder handen en heupen. Extatische vrouwen werden proactief gekust, betast en het podium opgejaagd. Zogenaamd droogneuken bleef daarbij niet uit. Zelfs de vloer kon niet ontsnappen aan het gepomp van gespierde lendenen. Plots verschenen bedden en vervolgens douches werden zodoende van hun onschuld beroofd. Doeken gingen druk open en dicht. De decorjongens – de echte helden van de show – hadden hun handen vol. Alleen al met alle witte marcellekes die in de naam van erotiek sneuvelden.

Strings, boxershorts en handdoeken vielen evengoed de ondertussen natte vloer op, terwijl de bundels meer dan eens hun achterwerk gretig schudden zonder zich evenwel om te draaien. Ontblote ‘kontjes’ zijn een belangrijk onderdeel van erotiek voor gevorderden volgens de Chippendales. Ontblote genitaliën vreemd genoeg niet. Dat zal meer in de lijn liggen van erotiek voor experts, vermoed ik.