Onlangs nam ik me voor om niemand meer te verbeteren tijdens informele gesprekken. Geen “Jij heet zo, maar wordt zo genoemd!” meer, geen “Groter dan en even groot als!” en zeker geen “Het is efficiënt, niet éfficiënt!” meer. Dit om de simpele reden dat ik niet alleen wil sterven. Niemand houdt van een taalinspecteur, die je met zijn arrogante blik doet stamelen, twijfelen en stotteren bij de minste twijfel.

Waarom zou iedereen tenslotte altijd perfect Nederlands moeten praten? Kunnen we allemaal niet gewoon onbevangen met elkaar communiceren? Zolang we elkaar begrijpen, is het toch goed? Dit besef is een stap vooruit, hoezeer het me ook kwelt om te zwijgen bij overduidelijke fouten in een gesprek. Moei je met je eigen zaken jij taalfascist, denk ik dan bij mezelf. Waarna ik mezelf een schouderklopje geef voor mijn groot, warm hart.

Maar taalfascisme roei je niet zomaar uit.

Een tekst heeft niet de spontaniteit van een gesprek. Er bestaan geen tekstuele flapuiten. Een lapsus overkomt een pen niet. Daarom zal ik spelfouten en vooral het ontbreken van hoofdletters nooit tolereren. Zonder hoofdletters schrijven is walgelijk. Ik vertel je graag even waarom.

Elke persoon die iets schrijft, leest zijn tekst na. Een keer of vijf. Af en toe ontbreekt er allicht ergens een hoofdletter, omdat je snel die sublieme zin wou vereeuwigen. Je klikt dus op de kleine letter en dan op ‘backspace’. Dan druk je ‘shift’ en tegelijk op de letter. Die is nu groot. Opgelost.

Wanneer je bij het nalezen alle fouten verbetert maar toch het ontbreken van hoofdletters in ere laat, kan ik alleen maar concluderen dat dat expres is. Je hebt expres geen hoofdletters gebruikt. Vanaf het eerste leerjaar moest het en nu weiger je. Je weigert!

Is het fijn vertoeven daar, in je ivoren toren? Gelden de wetten van de taal daar niet voor jou? Vind je jezelf wel heel wat nu en nog rebels ook? Door een nieuwe regel te maken en hem consequent te volgen en dan te denken dat dat niet ironisch is? Zullen we allemaal jouw voorbeeld volgen en gewoon schrijven hoe we willen? Waarom verwisselen we niet ineens punten met komma’s? Trema’s met liggende streepjes? Of we gooien het hele verdomde dt-systeem gewoon uit het raam! Ga je dan ineens netjes schrijven om toch maar anders te zijn? Waarschijnlijk!

Dan ga ik nu even diep in- en uitademen in een papieren zak. Dankjewel voor je aandacht.