Hier opnieuw een reeks onderwerpen waar ik – bij gebrek aan een toffe hobby – intensief mee bezig ben. Op sommige van deze vragen ken ik het antwoord, maar neem ik er geen genoegen mee.
Hoe kort zijn Jackie Chans vingertjes eigenlijk?
Waarom ruiken dierenwinkels naar dragon?
Als iedereen uniek is, zijn we dan niet allemaal dezelfden?
Waarom is het raar wanneer kinderen dialect spreken maar niet wanneer bejaarden dat doen?
Zijn ecocheques niet gewoon een gigantische afzetterij?
Waarom vergeet ik de naam van iemand die ik een half jaar niet zie?
Zou ik een cursus typen volgen of gewoon blijven sukkelen met mijn wijs- en middelvinger?
Als je na een toiletbezoek je handen wast en daarna de kraan en de deurklink aanraakt, moet je dan niet opnieuw je handen wassen?
Waarom vraag ik altijd eerst aan mijn tafelgenoten wat zij zullen bestellen voor ik zelf een keuze kan maken?
Kunnen ze geen koffiekopjes maken waarvan je je vinger wél door het oortje kan steken?
Wanneer maken ze een ‘Pré Historie’ van de jaren ’00?
Waarom hebben fietsen geen achteruitkijkspiegels?
Waarom zijn moeders altijd zo beledigd als ik niet meteen zie of het een jongen dan wel een meisje is? (“Het is ZIJN hoedje!”)
Kunnen muziekmakers stoppen met het geluid van sirenes in hun liedjes te mixen? In de auto is dat verwarrend.
Is het niet lastig voor Engelstaligen dat ze in geen enkel land kunnen roddelen zonder dat iemand hen begrijpt?
Qwerty of Azerty?
Waarom staan er overal nog ‘No Smoking’-bordjes? Binnen mag het nergens, waren we het daar niet over eens?
Hoeveel mensen zou ik al per ongeluk genegeerd hebben?
Waarom wordt het verkeerslicht hier niet oranje voordat het op groen springt zoals in Duitsland?
Waarom zijn bepaalde landen de risee van de wereld terwijl ze geleid worden door een gevaarlijk individu?
Waarom zeggen sommige mensen daadwerkelijk “hatsjoem!” wanneer ze niezen?
Dat is voorlopig weer alles.